11-(28-12-2012) ΕΘΝΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ
Η επιτυχία του ρώσικου κουμμουνισμού , βασίστηκε στην επανάσταση του λαού (φτωχών στρωμάτων) εναντίον της αριστοκρατίας, υπό την παρακίνηση διασπαστικής ονομαζόμενης αριστερής ιδεολογίας, που διαχωρίστηκε από την μια βασική και ολόκληρη, την καθαρά δημοκρατική και εθνική ιδεολογία.
Η ολόκληρη εθνική ιδεολογία περιέχει όλα τα στρώματα, τάξεις ενός έθνους, από το αδύνατο μέχρι το δυνατό, από το πλούσιο μέχρι το φτωχό, από το έξυπνο μέχρι το κουτό, στηρίζοντας το ένα το άλλο μέσω καλοστημένου μηχανισμού, που δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους, χωρίς να επιτρέπει την εκμετάλλευση των αδύνατων.
Έτσι διαχωρίζοντας την θεωρία της ιδεολογίας σε αριστερή και δεξιά, χωρίζεις και το έθνος σε φτωχούς και πλούσιους, έξυπνους και κουτούς, και διά της προπαγάνδας εύκολα βάζεις αυτές τις δυο τάξεις να εχθροπραξήσουν μεταξύ τους.
Τα αδύνατα στρώματα ενός έθνους αμέσως κατατάσσονται στις αριστερές ιδεολογίες και οι ισχυρότερες τάξεις κατατάσσονται στις δεξιές ιδεολογίες και εδώ γίνεται το τραγικό λάθος της κοινωνίας μας.
Τα αδύνατα στρώματα, το λέει και η λέξη «αδύνατα», δεν μπορούν αυτόνομα να υπάρξουν.
Εδώ πάλι εμφανίζονται τα ονομαζόμενα λαμόγια και διά της προπαγάνδας εξουσιάζουν τα ήδη διαιρεμένα από το σύνολον αδύνατα στρώματα, που τα σημάδεψαν με την σφραγίδα κουμμουνισμός.
Ο κουμμουνισμός ως αρχή έχει όχι τον λαό, αλλά το κουμμουνιστικό κόμμα, που απαρτίζεται από εκατοντάδες στελέχη με ικανότητα στην προπαγάνδα και την ηθοποιία, φοράνε την μάσκα «λαός» και εξουσιάζουν τον φτωχό λαό με πολύ σκληρό και άγριο τρόπο.
Αφού ο λαός διά του φόβου πειθαρχείται και περιορίζεται, έχουμε πάλι μια φοβερή και εγκληματική διαστρέβλωση της διαιρεμένης ιδεολογίας, την κουμουνιστική, με ένα μοναρχικό κόμμα που τα συμφέροντα του είναι πάλι διαφορετικά από του λαού.
Και αυτομάτως καταλήγουμε πάλι στους διαχωρισμένους από τον λαό αξιοκράτες, που συμφέροντα τους πάλι είναι διαφορετικά από του λαού, και εναντίον του λαού.
Η ιδεολογία του ρώσικου κουμμουνισμού είναι μια πνευματική εργασία του Μαρξ και του ΄Ενγκελς, βγαλμένη από διάσπαρτα κομμάτια ιδεολογίας της ανθρωπότητας, επεξεργασμένα και προσαρμοσμένα έτσι που να ξεσηκώνουν τα αδύνατα στρώματα του λαού εναντίον των πιο δυνατών οικονομικά στρωμάτων.
Δίνοντας τόνο στο «εμείς οι αδικημένοι που μας εκμεταλλεύονται αυτοί οι πλούσιοι» ουσιαστικά χρησιμοποιούν τον λαό για να ανατρέψουν την υπάρχουσα εξουσία με μια νέα, που σίγουρα είναι και αποδείχθηκε πολύ χειρότερη.
Στην εξουσία της πλουτοκρατίας υπάρχουν και ολίγοι αξιοκράτες, στην κουμουνιστική μόνον προπαγανδοκράτες και για να διατηρήσουν την εξουσία αναγκάζονται να χρησιμοποιούν απάνθρωπους τρόπους και μέσα, αφήνοντας την ψευδαίσθηση στον λαό ότι αυτά γίνονται για το καλό του.
Ουσιαστικά η ιδεολογία του κουμμουνισμού χάρισε την θεωρία και την ελπίδα στον λαό ,και την εξουσία στα λαμόγια του κόμματος,΄Οπως ακριβώς και με την υποτιθέμενη δημοκρατία της Ελλάδος, τα κόμματα χαρίζουν θεωρητικά την λέξη «δημοκρατία» και τα «θα» στον λαό.
Αποτέλεσμα: η αριστερή ιδεολογία είναι προσαρμοσμένη, υποτίθεται στα συμφέροντα φτωχών και αδύνατων, γι’αυτό και την ασπάζονται κυρίως οι φτωχές τάξεις.
Η δεξιά ιδεολογία είναι προσαρμοσμένη στα υποτιθέμενα συμφέροντα, κυρίως των πλούσιων, γι’αυτό και την ασπάζονται οι πιο ευκατάστατες τάξεις.
Αυτομάτως δημιουργούνται μέσα σε ένα έθνος, σε μια κοινωνία 2 κύριες τάξεις ανθρώπων, αριστερούς και δεξιούς, πλούσιους και φτωχούς, που έχουν αντίθετα συμφέροντα μεταξύ τους , και αυτό τους καθιστά εχθρούς, που σημαίνει πόλεμο και αιματοχυσία, όταν οι δυο τάξεις συνυπάρχουν ως ένα έθνος.
Αυτά δεν είναι φανταστικές θεωρίες, αλλά στοιχεία και πράξεις από το παρελθόν μας, οι αποτυχίες της εξουσίας των ολίγων με αποτέλεσμα τον πόνο και το κλάμα των πολλών.
Στην πραγματική δημοκρατία η ιδεολογία είναι μια για κάθε λαό και έθνος, που αγκαλιάζει δικαίως όλες τις τάξεις των λαών, πλούσιους και φτωχούς, αριστοκράτες και εργάτες. Δίνουν όμως σε όλους ίσες ευκαιρίες να αναπτυχθούν όπως θέλουν και μπορούν βάσει των ικανοτήτων τους, μην επιτρέποντας τους πλούσιους και ισχυρούς να κάνουν κατάχρηση θέσεως εις βάρος άλλων με κατώτερη κοινωνική και ιεραρχική θέση.
Διατηρούν ισορροπία στις σχέσεις των κατηγοριών ενός λαού ως ένα έθνος με μια δημοκρατική ιδεολογία, που αποδεικνύει στον λαό, ότι όλοι μαζί είναι ένα σώμα, πλούσιοι και φτωχοί, σέβονται ο ένας τον άλλον και στηρίζουν ο ένας τον άλλο, γιατί δεν μπορεί να υπάρξει ο ένας χωρίς τον άλλο, κάθε κατηγορία μέρος του λαού είναι μέλος ενός σώματος, χέρια, πόδια, καρδιά, μάτια, αφτιά, μυαλό κτλ.
Αυτά απαρτίζουν ένα αδιαχώριστο σύνολον, το μυαλό δεν καταστρέφει τα πόδια, γιατί δεν θα μπορεί να κινηθεί, δεν καταστρέφει τα χέρια γιατί δεν θα μπορέσει να διατραφεί. Το κεφάλι με το σώμα μπορεί να ζήσει και χωρίς χέρια και πόδια, όμως θα είναι παράλυτο, ακρωτηριασμένο, όπως είναι σήμερα η Ελλάδα. Χέρια, πόδια, κεφάλι, κομμένα και πεταμένα σε αριστερές και δεξιές ιδεολογίες, γι’αυτό και αποτύχαμε, δεν ζούμε, αλλά βιώνουμε.
Έλληνες, δημοκρατία σημαίνει πλούσιοι και φτωχοί μαζί.
Πάντα θα υπάρχουν διαφορετικές τοποθετήσεις δημοκρατών, όμως η διαφορετική τοποθέτηση δεν σημαίνει διάσπαση και πόλεμο, σημαίνει «αντιλαμβάνομαι διαφορετικά τους τρόπους και τα κοινωνικά θέματα», και σε αυτό το σημείο η ανθρωπότητα είναι αδύναμη.
Κάθε άνθρωπος ακολουθεί τα διά της φύσης του κατακτητικά και συμφεροντολογικά ένστικτα και αυτό βάζει σε κίνδυνο συνεχώς την ενότητα του έθνους.
Εμείς δεν θα βασίσουμε την σύγχρονη δημοκρατία στην καλή πίστη προς τον παράγοντα άνθρωπο, αλλά στον καλοστημένο μηχανισμό που θα αποκλείει την ανθρώπινη πλεονεξία στις λαϊκές αποφάσεις.
Θα βασίζεται μόνον στην πλειοψηφία των αποφάσεων του λαού, ενώ η μειοψηφία θα περιμένει έως ότου οι τοποθετήσεις τους γίνουν πλειοψηφία.