Νο1 ΣΟΦΙΕΣ
№1
Σοφός είναι αυτός που δημιουργεί την σοφία, είναι αυτός που υπέστην, πόνον, φόβον, αγωνίαν, απογοήτευσην, καταστροφήν, και δεν κλονίστηκε, εργάστηκε να καταλάβει, περνόντας αυτά, εκτίμησε την αγάπη, και την χαρά.
Είναι αυτός που μπορεί να χαρεί, βλέποντας τους άλλους να χαίρονται.
Είναι αυτός που μπορεί να βλέπει, νιώθοντας.
Είναι αυτός που απέκτησε υσχυρά, όμως λεπτά συναισθήματα.
Είναι αυτός που με χαρά προσφέρει στους συνανθρώπους την σοφία.
№2
Ο άνθρωπος σκέφτεται αυτά που αισθάνεται και ασχολείται μ’αυτά που σκέφτεται. Αν θέλουμε λοιπόν οι άλλοι να ασχολειθούν μαζί μας, πρέπει να βρούμε τρόπο να προσελκήσουμε την σκέψη τους. Αν όμως θέλουμε αυτό να επαναλαμβάνεται, τότε πρέπει να βρούμε τρόπο να μας αισθανονται,ετση οφελούνται όλοι.
№3
Aπέτυχα πετυχαίνοντας, πέτυχα αποτυγχάνοντας. Η επιτυχία της αποτυχίας, η αποτυχία της επιτυχίας. Εκεί που δεν υπαρχει αγαπη?.
№4
Δεν σε καταλαβαίνουν, δεν μπορείς να συνεννοηθείς? Μην το ψάχνεις, φύγε, μιλάτε άλλη γλώσσα επιπέδου, ποιός κάτω ποιός πάνω δεν εχει σημασία, ο καθένας πρέπει να ψάξει το δικό του επίπεδο και την δική του γλώσσα, και αμέσως η ζωή του θα γίνει καλύτερη και ευκολότερη. Αλλά πως? Απλά, αλλάζεις σχέση μέχρι να νιώσεις ευκολία και συνεννόηση, λαμβάνοντας υπόψην ότι αυτό που ψάχνεις υπάρχει, ένα στα εκατό ή ένα στα χίλια, σε σχέση με την δυσκολία του χαρακτήρα αυτού που ψάχνει.
№5
Ζούμε μέσα στην καθημερινή ψευτιά, και στον χρόνο το ψέμα γίνεται γεγονός, και το γεγονός είναι αλήθεια, και ειναι η ιστορία μας, η ιστορία μας είναι ο πολιτισμός μας, και ο πολιτισμός μας είναι χτισμένος στην ψευτιά.
№6
Το να φύγεις από τον κοινωνικό χώρο για να γίνεις μοναχός, να εργασθείς για την απόκτηση της ψυχικής λύτρωσης, είναι αξιοσέβαστο, και αξιοθαύμαστο, χρειάζεται μεγάλη ψυχική θέληση, όμως όχι την πιο μεγάλη.
Τελικά η μεγαλύτερη και δυσκολότερη εργασία είναι να παραμείνεις στην κοινωνία, να παλεύεις να χτυπιέσαι, να πονάς, και να είσαι πραγματικά μοναχός. Οι πειρασμοί, η αγανάκτηση, η προδοσία, η αχαριστία ειναι το αγωνιστικό γήπεδο ενός κοινωνικού μοναχού, που τις περισσότερες φορές κλονίζουν έναν αγωνιστή, σπάνια τέτειος κοινωνικός αγωνιστής φτάνει να γίνει πρωταθλητής. ΄ Oι περισσότεροι σοφοί, πειραγμένοι από την ξεφτισμένη κοινωνία, φεύγουν από αυτήν και περιορίζονται σε μοναχικό τρόπο ζωής, χωρίς συμμετοχή στα κοινωνικά. πολλοί φεύγουν στα βουνά και στα λαγγάδια για να ζήσουν ελεύθεροι, ελευθερία το λένε αυτό, και φυσικά κατά κάποιο τρόπο είναι ένα είδος ελευθερίας, εγωιστικής ελευθερίας, θα έλεγα.
Αν όλοι οι σοφοί διαχωριστούν από την κοινωνία, δεν θα αγωνιστούν με την δύναμη που τους χάρισε ο Θεός , και θα φύγουν από την ευθύνη, θα έλεγα, ότι είναι ένα είδος λιποταξίας από την παράταξη του καλού. ΄Ετσι αφήνουν τους οπαδούς του κακού να εξουσιάζουν και να βασανίζουν την απλή κοινωνία που δεν φταίει.
Για τον λόγο αυτόν, ο κάθε σοφός και χαρισματικός άνθρωπος θα πρέπει να διαθέσει την δύναμη και σοφία που του χάρισε ο Θεός , στην στήριξη και κατεύθυνση της άκακης κοινωνίας, όπως έκανε και ο Χριστός, έδρασε μέσα στην κοινωνία για την σωτηρία της.