Νο1 ΣΟΦΙΕΣ

                                                   №6

   Το να φύγεις από τον κοινωνικό χώρο για να γίνεις μοναχός, να εργασθείς για την απόκτηση της ψυχικής λύτρωσης, είναι αξιοσέβαστο, και αξιοθαύμαστο, χρειάζεται μεγάλη ψυχική θέληση, όμως όχι την πιο μεγάλη.

  Τελικά η μεγαλύτερη και δυσκολότερη εργασία είναι να παραμείνεις στην κοινωνία, να παλεύεις να χτυπιέσαι,  να πονάς, και να είσαι πραγματικά μοναχός. Οι πειρασμοί, η αγανάκτηση, η προδοσία, η αχαριστία ειναι το αγωνιστικό γήπεδο ενός κοινωνικού  μοναχού, που τις περισσότερες φορές κλονίζουν  έναν αγωνιστή, σπάνια  τέτειος κοινωνικός αγωνιστής φτάνει να γίνει πρωταθλητής. ΄ Oι περισσότεροι σοφοί, πειραγμένοι από την ξεφτισμένη κοινωνία, φεύγουν από αυτήν και περιορίζονται σε μοναχικό τρόπο ζωής, χωρίς συμμετοχή στα κοινωνικά.  πολλοί φεύγουν στα βουνά και στα λαγγάδια για να ζήσουν ελεύθεροι, ελευθερία το λένε αυτό, και φυσικά κατά κάποιο τρόπο είναι ένα είδος ελευθερίας, εγωιστικής ελευθερίας, θα έλεγα.

  Αν όλοι οι σοφοί διαχωριστούν από την κοινωνία, δεν θα αγωνιστούν με την δύναμη που τους χάρισε ο Θεός , και θα φύγουν από την ευθύνη, θα έλεγα, ότι είναι ένα είδος λιποταξίας από την παράταξη του καλού. ΄Ετσι αφήνουν τους οπαδούς του κακού να εξουσιάζουν και να βασανίζουν την απλή κοινωνία που δεν φταίει.

  Για τον λόγο αυτόν,  ο κάθε σοφός και χαρισματικός άνθρωπος θα πρέπει να διαθέσει την δύναμη και σοφία που του χάρισε ο Θεός , στην στήριξη και κατεύθυνση της άκακης κοινωνίας, όπως έκανε και ο Χριστός, έδρασε μέσα στην κοινωνία για την σωτηρία της.